Δήμος Βιάννου

Την Παρασκευή 25 Ιανουαρίου βρέθηκα στο Ειρηνοδικείο Καστελίου, για δικαστική υπόθεση του Δήμου Βιάννου. Δυστυχώς, μαζί με πολλούς άλλους συνδημότες μου, έμελλε να βιώσουμε μια τραυματική και μαρτυρική εμπειρία.

Άνθρωποι από όλα τα χωριά του ιστορικού και αιματοβαμμένου τόπου μας, υπέστησαν μαζί με εμένα, μια άνευ προηγουμένου ταλαιπωρία, αφού την προσωρινή παύση λειτουργίας του Ειρηνοδικείου Βιάννου, υποχρεωθήκαμε να διανύσουμε μια απόσταση 70 και πλέον χιλιομέτρων, προκειμένου να μεταβούμε στο Καστέλι του Δήμου Μινώα Πεδιάδος και άλλα τόσα για επιστρέψουμε στα χωριά μας!

Οι συμπολίτες μου και δη οι ηλικιωμένοι, πολλοί από τους οποίους είναι απόμαχοι της ζωής, με «βαριά ένσημα» στους αγώνες του έθνους, με κοιτούσαν στα μάτια με έκδηλα τα αισθήματα της οργής και της αγανάκτησης και μου υπέβαλλαν τα αμέτρητα βασανιστικά «γιατί» τους. Δυστυχώς, κύριε υπουργέ, δεν ήταν μόνον οι αδηφάγες ματιές και τα αμείλικτα «γιατί» των εν ζωή συμπολιτών μου, αλλά και εκείνα των παππούδων μου, του πατέρα μου, αλλά και των εκατοντάδων θυσιασθέντων συνεπαρχιωτών μας, που δεν αναπαύονται, αρνούμενοι κι εκείνοι να δεχτούν την απίστευτη αυτή αδικία, δηλαδή του κλεισίματος του ιστορικού Ειρηνοδικείου Βιάννου, με την συνεχή λειτουργία των εκατοντάδων ετών, που δεν έπαψε να παρέχει υπηρεσίες δικαιοσύνης σε χαλεπότερους καιρούς, ει μη μόνον την μαύρη περίοδο της Γερμανικής Κατοχής.

Ο Μαρτυρικός Δήμος Βιάννου, είναι από τους ορεινότερους και από τους πλέον δυσπρόσιτους της Κρήτης. Και αντί το ελληνικό κράτος να σταθεί αρωγός στην εξομάλυνση και βελτίωση της παροχής των δημοσίων υπηρεσιών, τα τελευταία χρόνια επιχειρείται μια πρωτοφανής απορφάνιση των υπηρεσιών αυτών, με τραγικές επιπτώσεις στη εύρυθμη ζωή των κατοίκων. Τελευταίο κρούσμα αυτής της απαράδεκτης πολιτικής πρακτικής, είναι η απόφαση του Υπουργείου, του οποίου, έχετε την πολιτική ευθύνη, να βάλει «τέλος» στην ένδοξη πορεία της λειτουργίας του Ειρηνοδικείου, αν και, οι κτηριακές υποδομές, αλλά και οι γενικότερες αντικειμενικές προϋποθέσεις είναι ασυγκρίτως καλύτερες, από εκείνες του Καστελίου, για τη σωστή απονομή της δικαιοσύνης, αλλά και την ελαχιστοποίηση του μαρτυρίου, όσων έχουν να επιλύσουν δικαστικές διαφορές.

Ευρισκόμενος λοιπόν στο Ειρηνοδικείο Καστελίου, συναισθανόμενος τη δυσχέρεια της θέσης μου, είχα μια επιλογή: Να αποχωρήσω, ως ένδειξη διαμαρτυρίας, αφού η απόφαση για ενοποίηση των Ειρηνοδικείων, εξελίσσεται σε αφάνταστη ταλαιπωρία, αλλά και σε οικονομική αφαίμαξη και εξαθλίωση του εγκαταλειμμένου πολίτη της υπαίθρου.

Κύριε Υπουργέ,

Είμαι σε θέση να γνωρίζω την ιστορία σας, την πολιτική και νομική σας διαδρομή και είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι θα «αφουγκραστείτε» τους αναστεναγμούς της ηρωικής και ιστορικής μας περιοχής, των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, αλλά και των υπερτετρακοσίων εκτελεσθέντων από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.

Αυτοί οι αναστεναγμοί, που προέρχονται από τις ίδιες τραγικές αλλά ταυτόχρονα και ηρωικές μορφές, με διέταξαν να αποχωρήσω από το Ειρηνοδικείο. Εξ' όσων δε επληροφορήθηκα εκ των υστέρων, οι αναστεναγμοί και ο καημός των ίδιων προσώπων, οδήγησαν κάποιους, άλλους, συνδημότες μου να πράξουν το ίδιο: να αρνηθούν δηλαδή να λάβουν μέρος στη δικαστική διαδικασία. Η δικαιολογημένη αυτή αγανάκτηση των κατοίκων που διαμένουν στον ιστορικό, επαναλαμβάνω, Δήμο μας, αλλά και οι χιλιάδες άλλοι, οι απανταχού της γης Βιαννίτες, μετατρέπεται σε κίνημα οργισμένων πολιτών που δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω που θα οδηγήσει.

Κυριε Υπουργε,

Πιστεύω βάσιμα ότι το αίσθημα δικαίου που σας διακρίνει και έχετε μετά πάθους υπηρετήσει σε όλη τη διάρκεια του βίου σας, θα εφαρμοστεί και στην περίπτωση του Ειρηνοδικείου Βιάννου, το οποίο, πρέπει να παραμείνει ως ήταν και να συνεχίσει την ιστορική του διαδρομή στην απονομή της δικαιοσύνης.

Με εκτίμηση

Ο Δήμαρχος
Μπαριτάκης Παύλος